اثر نوسبو و پلاسبو

به گزارش فرارو به نقل از بی بی سی، مراقب افرادی که کارشان القای ترس است باشید. مانند وردی که یک ساحر می‌خواند. کلمات آن‌ها می‌تواند عامل نشر «طاعون‌های امروزی» باشد. می‌دانیم که فکر کردن به عواقب یک بیماری می‌تواند مانند ویروسی مهلک باشد. درست مانند افسونگران که با گفتن یک جمله، بیمارشان را تا یک قدمی مرگ می‌فرستند. 

کافی است که افسونگری به بیمارش بگوید که به دلیل نوعی بیماری جانش را از دست خواهد داد. دیری نمی‌پاید که آن فرد علائم آن بیماری را می‌گیرد: حالت تهوع، سرگیجه، سردرد و یا شاید حتی مرگ. علائمی که فقط از طریق فکر کردن به آن‌ها ظاهر شده که به آن «اثر نوسبو» گفته می‌شود. نوسبو به معنای «به خود آسیب خواهم زد» است.

اما امروزه، قدرت این افکار مخرب که به وسیله زبان منتشر می‌شود، به خوبی شناخته شده است. شاید دلیل اینکه در برخی از خانواده‌ها انواع بیماری‌ها یافت می‌شود نیز همین باشد. گفته می‌شود افرادی که نزدیک توربین‌های بادی زندگی می‌کنند به میزان بیشتری به سرگیجه، بی‌خوابی و حالت تهوع دچار می‌شوند. اگر بعد از واکسن حالت خاصی به شما دست می‌دهد، اگر تلفن همراه باعث سردردهای شدید شماست و یا یک حساسیت غذایی غیرقابل توضیح دارید، احتمالا قربانی یک طلسم نوسبو شده‌اید. دیموس میتسیکوستاس، پزشک بیمارستان نیروی دریایی آتن در یونان، می‌گوید: «اثر نوسبو قدرت ذهن را نشان می‌دهد، و ما قادر نیستیم آن را کاملا توضیح دهیم.»

لطیفه خنده‌دار

خیلی وقت است که پزشکان از قدرت فکر اطلاع دارند. گواه این قضیه این داستان جالب است. اریک مِنینگر فان لِرچِنتال، یک پزشک قرن هجدهمی است که به دانشجویانش در دانشکده پزشکی توضیح می‌داد که چگونه دانشجویان قبلی سربه‌سر دستیار نه چندان محبوبِ او گذاشته بودند. دانشجویان می‌خواستند که به او درس عبرتی بدهند. آن‌ها پیش دستیار بخت‌برگشته رفته و به او گفتند که قرار است سر او را از تنش جدا کنند. چشمانش را بستند و او را بر بالای گیوتین بردند. اما قبل از اینکه حوله خیس را بر روی گردنش بگذارند تا او فکر کنند که خونش ریخته شده، دستیار همان‌جا جان خود را از دست داد.

حکایات از این دست کم نیستند. از این رو، محققان به جای اثر نوسبو، بر روی قدرت شفابخشی ذهن یعنی «اثر پلاسبو» تمرکز کرده‌اند. پلاسبو به معنای «من خوب خواهم شد» است. امروزه، قریب به‌اتفاق پژوهش‌های پزشکی از یک داروی واقعی و یک داروی پلاسبو (یا دارونما، در غالب یک قرص بی‌اثر) برای درمان بیمار استفاده می‌کنند. بیمار نمی‌داند که از کدام قرص استفاده کرده، اما کسانی که از پلاسبو استفاده کرده‌اند هم وضعیتشان بهبود یافته است. چرا که به درمان امیدوار بودند.

از طرف دیگر، بیمارانی که دارونما را استفاده کرده‌اند، اثرات جانبی قرص‌های واقعی را نیز گزارش کرده‌اند، مانند حالت تهوع، سردرد یا درد، که البته آن قرص خنثی دلیل این عوارض نبوده است. دلیلش این بوده به تمامی بیماران گفته شده که ممکن است با این اثرات جانبی مواجه شوید. بنابراین بیمارانی که پلاسبو را دریافت کرده‌اند هم این علائم را گزارش کرده‌اند. تِد کاپچوک از دانشکده پزشکی هاروارد می‌گوید: «این پدیده همواره وجود داشته است، اما علم پزشکی تاکنون آن را به دقت مطالعه نکرده است.»

در 10 سال گذشته، پزشکان نشان داده‌اند که اثر نوسبو برای خیلی افراد وجود دارد. اثر نوسبو در روند درمانی سردرد، فلج‌ چندگانه‌ (ام. اس.)، بیماری پارکینسون و حتی افسردگی گزارش شده است.

مورد آقای الف را در نظر بگیرید. دکتر روی ریوز این مورد را در سال 2007 گزارش کرده بود. آقای الف از افسردگی شدید رنج برده و چندین قرص را با هم مصرف می‌کند. اما بلافاصله پشیمان می‌شود و سریع خود را به اورژانس می‌رساند. او جلوی پذیرش از حال می‌رود. وضعیتش وخیم بود. آزمایش‌ها هیچ اثری از قرص‌های مصرفی را نشان نمی‌داد. چهار ساعت بعد، پزشکی دیگر وارد شد تا به ریوز بگوید که آن مرد تحت درمان دارونما بوده است. او پلاسبو را بیش از حد مصرف کرده بود. آقای الف به سرعت مرخص شد و بهبود یافت.

نمی‌توان حدس زد که آیا اثر نوسبو می‌توانست آقای الف را بکشد یا خیر. فابریزیو بندِتی، از دانشکده پزشکی تورین، پاسخش مثبت است. او آزمایش‌هایی را انجام داده که نشان می‌دهد زمانی که به کسی این اثر نوسبو القا می‌شود، همزمان فعالیت‌های مغزی صورت می‌پذیرد. قسمت‌هایی که در مقابل تهدیدهای مهم به بدن ما واکنش نشان می‌دهند، خصوصا در قسمت هیپوتالاموس‌، غده‌ هیپوفیز و غدد فوق‌ کلیوى‌. اما اگر شدت ترس و باور شما خیلی زیاد باشد، این هورمون‌ها می‌توانند شما را بکشند.

شایعه‌های ناگوار

بندتی سال گذشته تصمیم گرفت که صد دانش‌آموز را به ارتفاع 3000 متری کوه‌های آلپ ببرد. چند روز قبل، به یکی از آن‌ها گفت که احتمال کمی وجود دارد که به علت شرایط جدی ممکن است که میگرن بگیرید. روز سفر، او متوجه شد که این شایعه بین یک چهارم گروه پخش شده است. به ارتفاع 3000 متری که رسیدند، کسانی که این شایعه را شنیده بودند به سردردهای شدیدی گرفتار شدند. در ضمن، بررسی‌های انجام شده نشان داد که بزاق دهان آن‌ها نسبت به کمبود اکسیژن واکنش اضافی نشان داده، از جمله تکثیر آنزیم‌هایی که به سردردهای ناشی از ارتفاع مربوط است. بندتی می‌گوید: «زیست‌شیمی مغز در آن گروهی که شایعه پخش شده بود، تغییر کرده بود.»

اثر نوسبو از طریق شنیدن از دوستان، همسایه‌ها، اقوام و یا حتی دیدن رنج بیمار دیگر می‌تواند شکل بگیرد. در واقع، نیازی نیست که اثر نوسبو کاملا آگاهانه شکل بگیرد.

تاریخ انباشته از اتفاقاتی است که منشأ آن‌ها می‌تواند این اثر باشد. مشهورترین آن «طاعون رقص» نام دارد که در سال 1518 اتفاق افتاد. ترسناک‌ترینِ آن اما، داستان مرگ‌های اسرارآمیز مردم همونگ در دهه 80 میلادی بود که پس از ورود به خاک آمریکا جان می‌باختند. جوانانی که هیچ بیماری خاصی نداشتند. آن‌ها پس از یک دوره فلج خواب و کابوس‌های شبانه، در خواب به کام مرگ فرو می‌رفتند. محققان بر این باورند که علت مرگ آن‌ها، اعتقادات فرهنگی مردم همونگ به روح‌های شبانه کشنده است.

گاهی اوقات، ترس از تکنولوژی عامل آن است. برای مثال، در اواخر قرن 19، کاربران اولیه تلفن ادعا می‌کردند که پس از استفاده به سرگیجه و خستگی دچار می‌شوند. کارگران اسکاندیناوی نیز در دهه 80 میلادی ادعا می‌کردند که پس از استفاده از مانیتورهای رایانه، بدنشان به خارش می‌افتد.

امروزه، نوسبو در دو مسئله زیاد به چشم می‌خورد. «سندروم توربین بادی» که به بیماری و بی‌خوابی حاصل از مجاورت در کنار این توربین‌ها اطلاق می‌شود و «حساسیت به الکتریسیته‌» که به واکنش به سیگنال‌های تلفن همراه و وای-فای می‌گویند. مواردی گزارش شده که فرد داخل پیله‌های فلزی رفته تا از صدای زنگی که در سرش پیچیده است در امان باشد.

ترس از حساسیت به الکتریسیته‌ به ندرت دیده می‌شود، اما نوسبو از راه‌های دیگر هم می‌تواند به سلامتی شما آسیب زند. برای نمونه، در انگلستان 20 درصد مردم ادعا می‌کنند که با مشکل هضم غذا مواجه هستند. ولی آزمایش‌ها نشان می‌دهد که تنها یک دهم آن‌ها واقعا با این مشکل روبه‌رو هستند. همچنین، افسردگی، سردرد و درد سینه در زنانی که از قرص ضدبارداری استفاده می‌کنند هم می‌تواند با نوسبو در ارتباط باشد. زیرا در اغلب پژوهش‌های پزشکی انجام شده، این موارد جز عوارض قرص ضدبارداری نمی‌باشد. خستگی چشم هنگام استفاده از تلویزیون‌های سه‌بعدی نیز با نوسبو بی‌ارتباط نیست.

اما چه می‌توان کرد؟ نقش رسانه‌ها بی‌شک کم نیست. در سال 2013، یک شبکه تلویزیونی، ویدئویی از سندروم توربین‌های بادی پخش کرد و علائم این سندروم به سرعت در میان مردم دیده شد!

پزشکان چه نقشی دارند؟ ربکا ولز در مرکز پزشکی وِیک فارست باپتست در کارولینای شمالی می‌گوید که پزشکان بر سر دوراهی قرارگرفته‌اند. از طرفی، وظیفه پزشکی آن‌ها حکم می‌کند که صادقانه تمام عوارض جانبی یک دارو را به بیمارشان بگویند، اما از طرفی ممکن است که اثر نوسبو را به بیمار القا کنند. او می‌گوید: «در آینده، پزشکان باید تصمیم بگیرند که به صلاح خودشان یک سری از حقایق را به بیمار نگویند.»

ماهیت مسریِ اثر نوسبو به این معنا است که اگر یک نفر از آن مطلع شود، به سرعت میان گروه‌های دیگر نیز پخش می‌شود.

آموزش می‌تواند به عنوانی اهرمی اساسی از قدرت اثر نوسبو بکاهد. پزشکان می‌توانند بیمارانشان را از این مسئله آگاه سازند. میتسیکوستاس می‌گوید: «ارتباط بدن و مغز مبحثی است که ما باید بیشتر درباره آن مطالعه کنیم.»

هرگز این جملات را به کودک نگویید!

با گفتن این جملات نه تنها به تربیت کودک کمک نمی کنید بلکه باعث سردرگمی و عصبانیت کودک می شوید و به او آسیب می رسانید

 همه ما گاهی بعضی اوقات با گفتن چیزهایی که درست نیستند، به کودکان آسیب می رسانیم یا باعث عصبانیت و سردرگمی آنها می شویم. در این مقاله به رایج ترین اشتباهات کلامی که والدین مرتکب می شوند و جایگزین های مناسب برای آنها اشاره می کنیم.

من را تنها بگذار!

احتمالا پدر یا مادری وجود ندارد که آرزوی فرصتی برای آرامش و استراحت را نداشته باشد. مشکل اینجاست که زمانی که به کودک می گویید "راحتم بگذار" یا "کار دارم"، آنها پیغام شما را درونی سازی می کنند و شروع به شکل دهی این تفکر می کنند که حرف زدن با شما بی فایده است چون شما همیشه سرتان شلوغ است. اگر این الگو زمانی که کودک هنوز کوچک است، شکل بگیرد کودک در بزرگسالی هم تمایلی به حرف زدن و مطرح کردن مسائلش با شما نخواهد داشت.

کودکان باید از همان ابتدا ببینند که والدین زمانهایی را به خودشان اختصاص می دهند. به این منظور می توانید از یک پرستار کودک کمک بگیرید یا مراقبت از کودک را به همسرتان بسپارید و یا برای مدت کوتاهی کودک را مقابل تلویزیون قرار دهید تا بتوانید حداقل نیم ساعت استراحت کنید و انرژی از دست رفته تان را بازیابی کنید. در زمان های وقتی به شدت مشغول و درگیرهستید، پیش از تمام شدن کارهایتان به کودک بگویید که باید کارتان را تمام کنید و از او بخواهید در این مدت نقاشی بکشد و بعد از اتمام کارتان همراه یکدیگر بیرون خواهید رفت.

واقع بین باشید! کودک نوپا و خردسال نمی تواند خودش را برای یکساعت سرگرم کند.

تو خیلی ... هستی!

برچسب ها های میان برهایی هستند که کودک را فریب می دهند : "چرا انقدر با دوستت بدجنس هستی؟" یا " چطور توانستی تا این حد بی دست و پا باشی؟" بعضی اوقات کودکان به خوبی حرف هایی که بین بزرگتر ها رد و بدل می شوند را می شنوند : " این یکی دختر خجالتی من است". کودکان بزرگتر آنچه را می شنوند بدون هیچ پرسشی می پذیرند حتی وقتی چیزی که می شنوند در مورد خودشان باشد. به همین علت برچسب های منفی می توانند به بخشی از خودانگاره کودک تبدیل شوند. حتی برچسب هایی که به نظر طبیعی و مثبت به نظر می رسند مانند "خجالتی" یا "باهوش" می توانند باعث ایجاد توقعات غیرضروری و نامناسب در کودک شوند.

معمولا بدترین برچسبی که به کودک نسبت داده می شود، برای تمام طول عمر در ذهنش باقی می ماند. بسیاری از ما برچسب هایی از قبیل "تنبل" یا  "خنگ" را از والدین خودمان شنیده ایم و هنوز هم به یاد داریم.

بهترین روش این است که رفتارهای خاص کودک را مورد خطاب قرار دهید و از به کار بردن صفات در مورد شخصیت کودک پرهیز کنید. برای مثال : " وقتی از بچه ها خواستی با زهرا بازی نکنند، او را ناراحت کردی، چطور می توانیم کاری کنیم که حس بهتری داشته باشد؟"

گریه نکن!

از این جملات استفاده نکنید : " ناراحت نباش "، "بچه نشو!" یا " دلیلی برای نگرانی وجود ندارد" زیرا کودکان و خصوصا نوپایان که قادر به بیان احساساتشان در قالب کلمات نیستند، باید خیلی غمگین باشند تا شروع به گریه کنند. کودکان هم دچار ناراحتی و اضطراب می شوند و این کاملا طبیعی است که بخواهید کودک را حمایت کنید اما گفتن چنین جملاتی به بهبود احساسات کودک کمک نمی کند و حتی ممکن است این پیغام را به کودک بدهد که احساسات ارزشی ندارند و نباید ناراحت بشوند یا بترسند.

به جای انکار احساسات کودک، سعی کنید او را از هیجانات و احساساتش مطلع کنید. "حتما وقتی علی به تو گفت که نمی خواهد با تو بازی کند، خیلی ناراحت شدی". با نامگذاری احساسات حقیقی کودک به او یاد می دهید با استفاده از کلمات احساساتش را توصیف کند و همدلی خودتان را با او نشان می دهید و در نهایت منجر به این خواهد شد که کمتر گریه کند و بیشتر با استفاده از کلمات هیجانات و احساساتش را توصیف کند.

ای کاش بیشتر شبیه خواهرت بودی!

ممکن است در نظر گرفتن خواهر یا برادر و یا یک دوست به عنوان الگوی مناسب برای کودک مفید باشد. "ببین محمد چقدر خوب زیپ کتش را می بندد" یا " فاطمه از همین حالا خودش به تنهایی دستشویی می رود و تو هنوز نمی توانی این کار را انجام بدهی"، مقایسه کردن بیشتر اوقات به نتیجه نامطلوب منجر می شود چون کودک شما منحصر به فرد است و با دیگران تفاوت دارد. متخصصین معتقدند این مسئله برای والدین طبیعی است که فرزندانشان را در خصوص روند رشد یا رفتار با هم مقایسه کنند اما بهتر است این مقایسه را در حضور کودک انجام ندهید. هر کودک با روند رشد منحصر به فردی دارد و خلق و خو و شخصیت او مخصوص به خودش است. مقایسه کودک با دیگران این پیام را به کودک می دهد که شما ترجیح میدهید کودک دیگری داشتید.

مقایسه کردن نه تنها به تغییر رفتار کمک نمی کند بلکه وارد کردن فشار برای انجام کاری که کودک برای آن آمادگی ندارد یا علاقه ای نشان نمی دهد می تواند برای کودکان کوچکتر گیج کنند باشد و عزت نفس آنها را تحت تاثیر قرار دهد.

به جای یادآوری نقاط ضعف کودک به موفقیت های او اشاره کنید و آنها را پر رنگ کنید.

 بهتر از این می توانستی انجام بدهی!

درست مانند مقایسه کردن، قضاوت سریع و سخنان طعنه آمیز هم می توانند به شکلی که والدین تصورش را هم نمی کنند به کودک آسیب برساند. یادگیری فرآیندی کوشش و خطا است. اگر کودک در انجام کاری اشتباه می کند و همان اشتباه را دوباره تکرار می کند، بهتر است از جملاتی استفاده کنید که در عین مولد و حمایتی بودن، ارزش شک و دودلی را به کودک بیاموزد.

.

بس کن یا کاری می کنم که پشیمان بشوی!

معمولا تهدید از سوی والدینی که کلافه و عصبانی هستند بی ثمر است. اشکال استفاده از جملات تهدید آمیز این است که دیر یا زود مجبور خواهید شد به تهدیدتان عمل کنید یا تهدیدتان قدرتش را از دست خواهد داد. تهدید به زدن منجر به انجام تنبیه خواهد شد که روش ناکارآمدی برای تغییر رفتار است.هر چه کودک بزرگتر باشد، زمان بیشتری برای تاثیرگذاری این شیوه لازم خواهد بود. بنابراین بهتر است برای آنها از مجموعه ای از تکنیک های سازنده مانند جهت دهی، دورکردن کودک از موقعیت یا تایم اوت به جای درنظر گرفتن عواقب منفی مانند تنبیه کلامی یا پشت دست زدن استفاده کنید.

صبر کن بابا برگرده!

این شیوه بسیار آشنای فرزند پروری که نه تنها نوع دیگری از تنبه است بلکه بسیار هم آبکی و بی نتیجه است. برای تاثیرگذاری لازم است خودتان کنترل شرایط را در دست داشته باشید. انضباط معلق با عواقب رفتار و اعمال کودک مرتبط نخواهد شد. زمانی که والد دیگر به خانه برسد به احتمال بسیار زیاد کودک کاری که انجام داده را فراموش کرده و علاوه بر این ممکن است شدت عذاب ناشی از انتظار مجازات بیشتر از حد لازم باشد. و در نهایت اینکه انتقال مسولیت به فرد دیگر می تواند باعث کاهش قدرت نفوذ شما شود.

زود باش!

آیا کسی وجود دارد که در این دنیای پر از هیاهو و قرار ملاقات های پی در پی و برنامه ریزی های فشرده این عبارت را نشنیده باشد؟ مطمئنا همه پدر و مادرهای جوان فرزند کوچکی دارند که موفق به پیدا کردن کفش ها یا پاپوش هایش نمی شود یا می خواهد خودش به تنهایی جوراب هایش را بپوشد. آیا می دانید در این شرایط باید با چه صدا و لحنی از کودک بخواهید عجله کند؟

اگر هر روز با آه و ناله و غرولند و در حالی که دستهایتان را روی گونه هایتان می زنید از کودک می خواهید عجله کند، کمی بیشتر دقت کنید. این احتمال وجود دارد زمانی که عجله داریم رفتاری بکنیم که باعث احساس گناه در کودک شود. این احساس گناه می تواند بدون ایجاد انگیزه برای انجام سریعتر کار، احساس بدی در کودک به وجود بیاورد. بنابراین سعی کنید خودتان را کنترل کنید و زمان کافی را پیش از انجام کارها پیش بینی کنید.

آفرین! دختر خوب!

چه اشکالی در این جمله وجود دارد؟ تشویق مثبت یکی از بهترین ابزارهای تاثیرگذاری است که والدین در اختیار دارند. مشکل زمانی شروع می شود که با تکرار بیهوده و بی رویه این جملات برای هر کار کوچکی که کودک انجام می دهد، معنی و ارزش آن را از بین می برید. کودکان می توانند تفاوت میان تشویق برای انجام یک کار ساده را با تشویق برای یک تلاش واقعی تشخیص دهند.

برای تشویق کودک به نکات زیر توجه کنید:

فقط تکالیفی را تشویق کنید که نیازمند تلاش واقعی هستند. نوشیدن یک لیوان شیر ارزش استفاده از این جملات را ندارد و یا اگر کودک هر روز نقاشی می کشد، لازم نیست هر بار از این جملات استفاده کنید.

مشخص و دقیق حرف بزنید. به جای گفتن "آفرین" بهتر است بگویید : " چه رنگ های زیبایی در نقاشی ات به کار برده ای"  یا  " امروز دیدم که در حال نقاشی داستانی هستی که امروز باهم خواندیم"

به جای تشویق و تاکید بر کودک، رفتار کودک را مورد تشویق قرار دهید.

منبع: نی نی سایت