هنوز در سفریم
هنوز در سفرم
خیال می کنم
در آبهای جهان قایقی است
و من مسافر قایق هزارها سال است
سرود زنده دریانوردهای کهن را
به گوش روزنه های فصول می خوانم
و پیش می رانم.
مرا سفر به کجا می برد؟
س.سپهری
تنها دو نوشته زیبا
دختران شهر
به روستا فکر می کنند
دختران روستا
در آرزوی شهر می میرند
مردان کوچک
به آسایش مردان بزرگ فکر می کنند
مردان بزرگ
در آرزوی آرامش مردان کوچک
می میرند،
کدام پل
در کجای جهان
شکسته است
که هیچکس به خانه اش نمی رسد گروس عبدالملکیان
ما
کاشفان کوچه‌ی بن‌بستیم
حرف‌های خسته‌ای داریم
این بار
پیامبری بفرست
که تنها گوش کند گروس عبدالملکیان
آلیس سرزمین عجایب خودت باش!!
تنها همین قدر که دستهایم در جیبم احساس بی کسی نکنند کافیست
پرنده ِ مهاجر داریوش باشد یا دیوار سنگی ِ گوگوش
همین که در گوشم بهانه ای برای نشنیدن دیگران است آرامم میکند
قدم میزنم بی منت چشم هایی که لباس هایم را تحویل میگیرند یا نه
آزادم ... آزاد ... نه در قامت یک پرنده ... که در اوج انسان بودن و درگیری هایش آزادم
خاطراتم برای دیروز و آینده نگری ها برای فردا ...
هومن شریفی
نیا باران..............
نیا باران...
زندگی
زندگی...
زندگی یک ارزوی دور نیست
زندگی یک جست و جوی کور نیست
زیستن در پیله ی پروانه چیست؟!
زندگی کن زندگی افسانه نیست.
گوش کن...!!
دریا صدایت میزند!
هر چه نا پیدا صدایت می زند!
جنگل خاموش میداند تورا.
با صدایی سبز می خواند تورا.
اتشی در جان توست.
قمری تنها پی دستان توست.
پیله ی پروانه از دنیا جداست.
زندگی یک مقصد بی انتهاست.
هیچ جایی انتهای راه نیست!
این تمامش ماجرای زندگیست...!!!
|
شعر دو کاج
این شعر بسیار خواندنی سروده آقای محبت و از کتاب چهارم دبستان
|
زندگی اجباریست.....
شاید آن روز که سهراب نوشت :
تا شقایق هست زندگی باید کرد خبری از دل پر درد گل یاس نداشت ،
باید اینجور نوشت ، هر گلی هم باشی ، چه شقایق چه گل پیچک و یاس
،زندگی اجباریست ، آری زندگی اجباریست .
محبت و عشق
عشق زندگی می بخشد
زندگی رنج به همراه دارد
رنج دلشوره می آفریند
دلشوره جرات می دهد
جرات اعتماد به همراه دارد
اعتماد،امید می آفریند
امید،زندگی می بخشد
و زندگی،عشق می آفریند
(مارگوت بیکل)
