شهرداری تهران با تعداد زیادی پرسنل و زیرمجموعههایی مانند شهرداریهای مناطق 22 گانه، شهرداریهای هر ناحیه، شورایاریها، سراهای محله و ... بیشک یکی از بزرگترین سازمانها در سطح پایتخت و حتی کل کشور است. این سازمان عظیم از سال 84 با انتخاب شهردار تهران، محمود احمدینژاد به عنوان رئیسجمهور، بیش از پیش مورد توجه مردم و رسانهها قرار گرفت. پس از آن نیز با انتخاب محمدباقر قالیباف بهعنوان شهردار تهران، این سازمان تبدیل به یکی از سازمانهای مهم در سطح اجرایی، فرهنگی و اجتماعی شد. یکی از حوزههایی که با آمدن قالیباف بدان توجه بیشتری شد، مسائل اجتماعی و فرهنگی است که در همین راستا معاونتی نیز در شهرداری تحت عنوان معاونت امور اجتماعی و فرهنگی که شامل زیرمجموعههایی مانند اداره سلامت، اداره رفاه، خدمات و مشارکتهای اجتماعی، اداره آموزشهای شهروندی و ... است اختصاص داده شده است. توجه شهرداری تهران به مسائل اجتماعی در خور تقدیر و تشکر است. نگارنده این سطور به واسطه حرفهای که دارد در ارتباط نزدیک با معاونت امور اجتماعی و فرهنگی یکی از نواحی شهرداری تهران است و از نزدیک شاهد فعالیتهای این معاونت که شامل برگزاری کارگاهها، سمینار، جشنها و مراسمات به مناسبتهای مختلف و ...است، هستم. این خدمات از لحاظ کمیت طیف وسیعی از سطح فردی تا جامعهای را شامل میگردد اما چیزی که باعث نوشتن این سطور گردیده نه کمیت این خدمات بلکه کیفیت آنهاست. در اکثر خدمات این معاونت حساسیت مسئولان مربوطه گزارشدهی به مسئولان رده بالاتر است به همین دلیل دوربین عنصر بسیار مهمی در فعالیتهای قسمتهای مختلف شهرداری به خصوص معاونت امور اجتماعی و فرهنگی آن است. عکسهایی با کیفیت بالا و زیبا، اما آیا خدماتی که ارائه میگردد به کیفیت عکسهایی که برای گزارشدهی به مسئولان ردههای بالاتر گرفته میشود، هست؟ در معاونت مذکور که در یکی از آسیبخیزترین نواحی تهران قرار دارد اکثر خدماتی که ارائه میگردد بسیار کم خرج و هزینه است. گرد همآوردن چندین نفر و گرفتن چند عکس که معمولا برای هر عکسی که در یک مراسم گرفته میشود؛ عناوین مختلفی تحت عنوان کارگاه، سمینار و ... انتخاب شده و برای گزارشدهی مورد استفاده قرار گرفته و سپس در پرتابل شهرداری نیز قرار میگیرد و شهرداری نیز با استناد با این عناوین و عکسها گزارشات ماهانه و سالانه خود را ارائه میدهد. هر چند نگارنده بهطور کامل و برای هر موضوعی اعتقادی به ضربالمثل مشت نمونه خرواراست، ندارد اما اگر بخواهیم براساس این ضربالمثل قضاوت کنیم میتوان گفت به وسیله چند عکاس و فتوشاپیست حرفهای، میتوان تمامی فعالیتهای معاونتهای امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران را انجام داد. هرچند نمیتوان این امر را به کل زیر مجموعههای شهرداری نسبت داد اما بیشک میتوان گفت در بعضی از قسمتها این کمیتگرایی و آمارسازیها وجود دارد. لازم است مسئولان مربوطه نظارت بیشتری بر معاونتهای و سایر قسمتهای مناطق مختلف داشته باشند و تاکیدشان بیشتر بر کیفیت خدمات ارائه شده باشد. امید است که با اتخاذ این رویکرد علاوه بر جلوگیری از صرف هزینههای اضافی باری از دوش افراد درگیر در مسائل و آسیبهای اجتماعی نیز برداشته شود.